Trzyekranowa instalacja wideo

00:14:00

​

Śmierć to doświadczenie, które naznacza nasze istnienie i warunkuje nasze życie. Przejawia się w największym bólu, pokazując granice mowy. Miażdży, paraliżuje, pozostawia nawet żywych bez życia. Życie Śmierci opisuje emocjonalny stan wyobcowania, w którym śmierć oddziela nas od tych, za którymi tęsknimy, od rzeczywistości i od nas samych. Praca eksploruje niezajęte miejsce, w którym nieobecność staje się formą obecności i ujawnia się w pragnieniu powtórzenia.  Kwestionuje również sens istnienia i to, czy kończy się ono wraz ze śmiercią.

​

Śmierć innych jest naszą własną, to żywi ją przeżywają. Jesteśmy tym, co przejmujemy od innych. Adaptujemy cechy tych, którzy nas otaczają, dlatego śmierć nigdy nie jest pojedyncza. Z kolei inni internalizują części nas, zabierając ze sobą część tego, kim jesteśmy i to co dzieliliśmy. Wraz ze śmiercią innych tracimy zewnętrzne odniesienia i filary, które kształtują naszą tożsamość. Opłakując innych, opłakujemy samych siebie, doświadczając własnej śmierci.

​

Praca ta powstała po realizacji poprzedniej pracy artystki, Śmierć śmierci, która uwzględnia śmiertelność.